Nieuwsbrief november 2017

Een gevoel van thuiskomen

Ik ben alweer enkele weken terug in Cambodja. “The Kingdom of Wonder” zoals het ook wel wordt genoemd.

Het eerste waar ik aan moest denken toen ik aankwam op de internationale luchthaven Phnom Penh is het enorme verschil met pakweg tien jaar geleden. Was het vliegveld toen nog een eenvoudige loods met alle charmes van dien, inmiddels is het veranderd in een moderne geavanceerde luchthaven met alle voorzieningen en servicefaciliteiten.

Nog steeds geeft de aankomst mij het warme gevoel van welkom te zijn. Gelukkig maar.

De afgelopen zes maanden verbleef ik in Nederland en heb van nabij de Tweede Kamer verkiezingen meegemaakt als ook de kabinetsformatie. Hetzelfde staat mij nu ook in Cambodja te wachten want in juni 2018 vinden in dit land eveneens nationale verkiezingen plaats. En net als in Nederland worden ook hier door de politieke partijen veel activiteiten georganiseerd.

Werken op Locatie
Directe nadat ik mijn huisvesting voor het komende halfjaar op orde had, heb ik een ronde gemaakt langs de projecten. Ik heb mij laten informeren over de actuele stand van zaken. Ik ben bijgepraat over de ontwikkelingen van de voorbije zes maanden. Ik heb diverse overlegsituaties bijgewoond waarin uitwisseling van ervaringen centraal stond. Kortom, ik heb een eerste indruk gekregen en die stemt mij vrolijk.

Enkele jaren geleden hebben we als stichting ervoor gekozen om onze Cambodjaanse partners te ondersteunen in het proces naar een CBO status. Dat wil zeggen een zelfhulpgroep is niet langer meer afhankelijk van buitenlandse donoren en functioneert zelfstandig binnen hun eigen commune en regio. Een aantal zelfhulpgroepen zitten momenteel in deze Phase Out periode en het was voor mij een geweldige ervaring om te zien en te horen dat de deadline die we voor deze Phase Out in gedachte hebben, ook daadwerkelijk gehaald gaat worden.

Deze weg die we met de stichting zijn ingeslagen, sluit naadloos aan op het nieuwe beleid van de overheid dat Goede Doelen Initiatieven onafhankelijker moeten worden van NGO’s (Non Gouvernement Organisation) die in grote getalen actief zijn in dit land.

Iedere keer weer geniet ik volop van de blije gezichten en het enthousiasme van de mensen om te willen leren om zodoende hun kennis en vaardigheden uit te breiden en de kans op een beter en menswaardig bestaan te vergroten.

De Keerzijde
Maar mijn verblijf onder de allerarmsten in Cambodja heeft (uiteraard) ook een keerzijde. Ik word dagelijks keihard geconfronteerd met de heftige en schrijnende leefomstandigheden van deze arme en kansloze mensen. Zij delen hun noden en behoeften met mij. Zij maken mij deelgenoot van hun overleden dierbaren. Ik sta dan in bijna alle gevallen met lege handen. En dat maakt mij vaak verdrietig, machteloos en regelmatig boos. Maar dan denk ik: de stichting is een Tree for Hope, en dat is ook veel waard. Ook al is het een druppel op een gloeiende plaat.

Opgenomen in hun gemeenschap
Ik was pas kort in Cambodja en toen stond de bruiloft van een goede vriend op het programma. Ik was voor deze speciale gebeurtenis uitgenodigd en had meteen toegezegd hierbij aanwezig te zullen zijn. Ik was getuige van alle rituelen rond de bruiloft en mocht ervaren hoe een dorpsgemeenschap betrokken is bij zo’n bijzondere festiviteit.

Waterfestival
Jaarlijks worden in november de overwinningen van koning Jayvarman VII in de 12de eeuw herdacht. Omdat in die tijd veel veldslagen op het water werden gevoerd worden de driedaagse festiviteiten Waterfestival genoemd.

Tijdens die dagen worden er ook bootraces (Bon Om Touk) georganiseerd waarbij de finish voor het koninklijk paleis ligt. Het is een wedstrijd tussen een aantal boten uit verschillende provincies. De achtergrond hiervan is dat de vroegere koningen de sterkste mannen uit het land wilden hebben om die veldslagen op het water te voeren. Daarvoor werden bootwedstrijden gehouden. Het is dus van oorsprong een militaire test.

De festiviteiten worden ieder jaar afgesloten met een indrukwekkende vuurwerkshow, ook dit jaar.

Genoeg te beleven dus hier.

Hartelijke groet uit Phnom Penh
Hans Bosch